مراسم بزرگداشت روز جهانی آینده

از سال 2012، دهم اسفندماه برابر با اول مارس به عنوان "روز جهانی آینده" نامگذاری شده است و مراسم بزرگداشت این روز در کشورهای مختلف برگزار میشود. این روز، نمادی برای توجه به آینده و تآکید بر اهمیت آیندهپژوهی در ساختن آینده مطلوب هر کشوری است. از آنجا که امروزه شاهد گسترش فعالیتهای آیندهپژوهی در سطوح مختلف در کشور هستیم، این نیاز احساس میشود که مرجعی با صلاحیت علمی در این زمینه محفلی را برای بزرگداشت این روز فراهم آورد.

همکار دانشمند سرکار خانم دکتر طاهره کاغذچی

عضو محترم گروه علوم مهندسی فرهنگستان علوم

ضایعه درگذشت همسر گرامیتان استاد فقید آقای دکتر مرتضی سهرابی عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران موجب تأسف و تأثر اینجانب شد. ایشان از دانشمندان بزرگ و نجیب کشور بودند و خدمات برجسته ای در راه اعتلای دانش مهندسی شیمی انجام دادند. تحمل مصیبت درگذشت دانشمندی که بیش از 20 سال با او همراه و همکار بودیم آسان نیست.

درگذشت ایشان که ضایعه ای بزرگ برای دانش و دانشگاه و فرهنگستان است را به جنابعالی و فرزندان گرامی، اعضای فرهنگستان، جامعه علمی و دانشگاهی کشور بخصوص استادان و دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر تسلیت می گویم و برای استاد فقید رحمت و غفران الهی و برای بازماندگان محترم بخصوص وجود گرامی جنابعالی صبر و سلامت مسئلت می نمایم.

گفتگوی عبدالجواد موسوی با رضا داوری اردکانی

بیست و سومین شماره مجله «کتاب هفته خبر» در زمینۀ بررسی کتاب منتشر شد. این مجله در شماره بیست و سوم خود گفتگوی مفصلی با رضا داوری اردکانی انجام داده است. وقتی بدانیم مصاحبه گر این گفتگو عبدالجواد موسوی سردبیر این مجله است، خواندن این گفتگوی مفصل واجب تر به نظر می رسد کتاب هفته خبر در 80 صفحه و به قیمت 4۰۰۰ تومان از طریق کتاب‌فروشی‌ها و گیشه مطبوعات قابل تهیه است. برای خواندن متن کامل مصاحبه، لینک زیر را فعال کنید.

متن مصاحبه

مراسم گرامیداشت روز مهندسی

مراسم گرامیداشت روز مهندسی و تجلیل از استادان برجسته مهندسی، مهندسان برجسته، و دانشمندان جوان برجسته مهندسی کشور، منتخب فرهنگستان علوم در سال 1393 با سخنرانی رضا داوری اردکانی رئیس فرهنگستان در هفته جاری برگزار خواهد شد.فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران همه ساله در روز پنجم اسفند همزمان با روز مهندسی، ضمن گرامیداشت این روز، از استادان برجسته مهندسی، مهندسان برجسته و دانشمندان جوان برجسته مهندسی کشور تجلیل می کند.

اتوپیای پایان اتوپیا

بسیار متأسفم که نمی‌توانم در مجلس رونمایی کتاب «فلسفه از تعبیر جهان تا تغییر جهان» اثر گرانمایه دوست و همکار عزیزم آقای دکتر موسی اکرمی شرکت کنم. ضرورتی مرا از این حضور که هم مایه خوشوقتی و هم ادای وظیفه بود بازداشت. آقای دکتر اکرمی از استادان صاحبنظر فلسفه است. ایشان تحصیلات عالی خود را در رشته فیزیک آغاز کرده و پس از اخذ فوق لیسانس فیزیک در فلسفه ادامه تحصیل داده است. البته از همان آغاز جوانی اعتنایی هم به تاریخ و فرهنگ و فلسفه و عرفان داشته‌اند و چنانکه به یاد می‌آورم مقاله ای در عرفان نوشتند که مورد تحسین اهل فضل و دانش قرار گرفت. از زمانی هم که به فلسفه رو کردند آثار خوب نوشتند و بعضی کتاب‌های نامداران معاصر را به فارسی خوب برگرداندند. آقای دکتر اکرمی فیزیک خوانده‌اند و ذهن ریاضی و منطقی دارند. در نوشتن هم نظم اهل منطق را رعایت می‌کنند و به فلسفه ای مایل‌اند که در آن از دستاوردهای علم بهره برداری می‌شود.

باسمه تعالی

دوست عزیز و استاد گرانمایه جناب آقای دکتر شفیعی کدکنی

سلام و ارادت و تبریک مرا بپذیرید.

من هفته دوم فروردین امسال را با کتاب پیر پرنیان اندیش سرکردم. می دانید یا حدس می زنید که در این سن و سال که باید سر و صورتی به نوشته های پریشان و پراکنده ام بدهم نمی توانم کتابی را از ابتدا تا انتها بخوانم و سپس خواندن کتاب دیگری را شروع کنم بلکه به مقتضای پرسش ها و مسائلی که در حین مطالعه یا نوشتن پیش می آید باید به این کتاب و آن کتاب رجوع کنم و از هر یک، فصلی یا بخشی را بخوانم. اما کتاب پیر پرنیان اندیش را چهار روز پشت سر هم خواندم. می دانم که شما هم آن را خوانده اید. شاید بپرسید که چرا به شما می گویم که چه کتابی خوانده ام. درباره این کتاب حرفهایی دارم که بعضی از آنها ساده است و بعضی دیگر فلسفی است. این حرفها را باید با یک دانای صاحبنظر در شعر و ادب در میان بگذارم که اگر به کلی نسنجیده است به من تذکر دهد.

زین آتش نهفته

جوایز علوم انسانی و هنر از چه سخن می‌گویند؟ تعیین جایزه در این حوزه‌ها با همه سابقه‌ای که دارد همچنان اتفاق عجیبی است؛ چیزی شبیه خواب دیدن، بوییدن گل یا اظهار سپاسگزاری از صمیم جان! در این فرایند، شخصی که جایزه به نامش اهدا می‌شود، خود جایزه به معنای ذاتی‌اش، و آنکس که به دریافتش مفتخر می‌گردد، هر یک سهمی فعال دارند. جوایز علوم انسانی و هنر از آن رو بسیار افتخارآمیزند که به اصلی‌ترین مسأله جهان، یعنی انسان تعلق دارند و به آثاری تعلق می‌گیرند که به ما می‌گویند چه بر سر آدمی آمده است.

جایزه ای به نام تفکر

دوستان مرکز فرهنگی شهر کتاب خوش ذوقی کرده اند و جایزه ای به نام دکتر رضا داوری ترتیب داده اند.جایزه ای به منظور تقدیر از دانشجویان دکتری دوره فلسفه.معمولا جوایز را در سرزمین ما بدون فکر به عناوین الصاق می کنند. در این میان چیزی که کم تر دیده می شود نسبت درست افراد با جوایز است. موقع جایزه دادن هم فکر نمی کنیم این بزرگواری که داریم به او جایزه می دهیم با آن عزیزی که جایزه را به نام او تدارک دیده ایم چه نسبتی دارد.جایزه ای تدارک دیده ایم به اسم جلال آل احمد. هیچ کس نمی گوید به کسی جایزه ای بدهیم که شبیه جلال آل احمد بنویسد اما اگر این جایزه را به کسی دادیم که برخلاف آل احمد تمام قد مدافع وضع موجود بود و در تمام عمرش حتی از شهرداری محلشان هم انتقاد نکرده بود یعنی هم آل احمد را دست انداخته ایم و هم خودمان را. اگر می گویم دوستان مرکز فرهنگی شهر کتاب خوش ذوقی کرده اند به این معناست که دکتر داوری از این دست معذوریت ها برای کسی ایجاد نمی کند.

شرایط نقد کتاب نداریم

راهی به رهایی

سالی که در حال اتمام است، چندان سال خوشایندی برای علوم انسانی نبود. هر چند با روی کارآمدن دولت جدید، سخنان ناپخته مدیران درباره لزوم تغییر بنیادین در علوم انسانی کمتر شده است، اما رخدادهایی که یکی پس از دیگری خود را نشان می‌دهند، نشان از این نکته دارد که علوم انسانی در آکادمی‌های ایرانی حال و روز خوبی ندارد. روند رو به رشد نگاه کمی در عرصه تولید مقالات علمی، افشای انتحال و سرقت علمی استادان دانشگاه‌ها و همچنین بلاتکلیفی‌های پیاپی مدیریت عالی وزارتخانه متبوع ازجمله عواملی است که سال 93 را سال بدیمنی برای دانشگاه و علوم انسانی بدانیم. اما در همین بی‌خبری و بداحوالی نیز می‌توان خبرهایی شنید که مایه شعف و شادمانی باشد.