فرهنگستان یک مرکز علمی است که در بسیاری از کشورها وجود دارد و در کشور ما وظیفه اش در شرایط کنونی اینست که راه توسعه و پیشرفت علم را بشناسد و آن را به رهروان و کسانی که باید راه را هموار کنند نشان دهد. پیداست که اعضاء چنین سازمانی باید دانشمندان با تجربه و آگاه از وضعیت علم در جهان و آشنا با نیازها و شرایط و امکانهای آموزش و پژوهش کشور خویش باشند. در زمان ما زندگی مردمان در همه جای جهان به علم بسته شده است و زیستن بدون علم اگر میسر شود یک امر استثنایی است. چرخ اقتصاد و تکنولوژی و سیاست هم بدون علم نمی گردد. مقصود این نیست که علم در زندگی بشر دخالت مستقیم دارد. نسبت نظر و عمل یکی از پیچیده ترین و دشوارترین مسائلی است که لااقل از دوهزار و پانصد سال پیش مورد تأمل صاحبنظران و منتقدان و فیلسوفان بوده است. در قرن بیستم کسانی آن را سهل انگاشتند اما از اواخر این قرن و در دو دهه اخیر بار دیگر مورد نظر و تحقیق صاحبنظران قرار گرفته است.
با توجه به این نکته فرهنگستان نیز نمی خواست در کار مدیریت و سیاست کشور دخالت کند. تحقیق در شرایط امکان پیشرفت علم کشور امری صرفاً تحقیقی است و این تحقیق از عهده کسانی برمی آید که دشواریهای راه علم را آزموده و در اندیشه آینده باشند. پس دانشمندانی که به عضویت فرهنگستان درمی آیند می بایست همه با راهی که علم در کشورها پیموده و باید در آینده بپیمایند آشنا باشند و در قرار گرفتن علم در جایگاه خاص آن و همراه ساختنش با دیگر شئون زندگی جدید اهتمام کنند. اصل مهم در انتخاب اعضاء چنین انجمنی نظر کردن به صلاحیت های علمی و اخلاقی، صرفنظر از تعلقات فرهنگی و سیاسی است. مسلماً علم به سیاست مدد می رساند. سیاست هم می تواند به پیشرفت علم کمکهای مؤثر بکند اما نه علم دستور سیاست است و نه از آن اطاعت می کند. سیاست در سایه علم می تواند کشور را در راه توسعه پیش ببرد.
یکی از دانشمندان ممتاز کشور که متأسفانه دیر به عضویت فرهنگستان درآمد ریاضی دان نامدار استاد دکتر مهدی بهزاد بود. دکتر بهزاد از جمله دانشمندانی بود که فرهنگستان به او نیاز داشت. او در آغاز کار در طراحی برنامه های توسعه علم و دانشگاه مشارکت داشت. این استاد ممتاز ریاضیات قبل از انقلاب یکی از اعضاء اصلی اولین آکادمی علوم ایران بود و سمت دبیرکلی آکادمی را بر عهده داشت. عمر این آکادمی کوتاه بود و هنوز راه نیفتاده کارش به پایان رسید. دکتر بهزاد هم که اولین استاد دانشگاه صنعتی بود نمی دانم چرا زودهنگام بازنشسته شد. البته بازنشستگی او بازنشستگی از تدریس و تحقیق و پژوهش نبود بلکه تحقیق های درخشان کرد و آثار ممتاز پدید آورد.
دکتر بهزاد مؤسس یکی از معتبرترین انجمن های علمی ایران یعنی انجمن ریاضی است. فرهنگستان علوم در سال 1388 با توجه به سابقه علمی درخشان دکتر بهزاد ایشان را به عضویت انتخاب کرد و وجودشان در فرهنگستان نیز منشاء آثار خوب در شاخه ریاضی گروه علوم پایه و در کل فرهنگستان بود.
همه اهل دانش کشور باید از برگزارکنندگان این مجلس سپاسگزار باشند که از استاد بزرگ دکتر مهدی بهزاد تجلیل می-کند. از خوشبختی های من یکی این بوده است که در تمام عمر توانسته ام با گروهی از ممتازترین دانشمندان کشور محشور و مصاحب باشم. در میان این دانشمندان خود را مخصوصاً به دکتر بهزاد بسیار نزدیک می یافتم. دکتر بهزاد از صفا و صراحت اهل دانش بهره وافر داشت. در رفتار و گفتارش تکلّف نبود.
از برگزارکنندگان مراسم که مرا نیز در بزرگداشت این استاد عزیز فرهنگستانی سهیم و شریک کردند بسیار سپاسگزارم و برای استاد بهزاد دوام عمر و عزت مسئلت دارم.
30 مهر 1402
