دوره حکمت تمام شده، در دوره قدرت هستیم
غلامرضا اعوانی دیگر سخنران این نشست گفت: در فصل اول این کتاب که توسعه است، استاد راه‌هایی را نشان می‌دهند که توسعه و پیشرفت را بشناسیم. می‌دانیم که لفظ خرد، توسعه و پیشرفت مدرن است، پدیده‌ای است که در غرب به وجود آمده و باید آن را توجیه کرد.
فلسفه داوری در شرح مفاهیم امروزی است
محمد زارع شیرین کندی در این نشست گفت: داوری، در این کتاب از وضعیت نه دیگر سنتی، نه هنوز پیشرفته ایران می‌گوید، آنچه می‌گوید شرح درد توسعه نیافتگی است. او در شرح مفاهیم روز، فلسفه انضمامی ورزیده است. فلسفه دکتر داوری خنثی نیست، نمی توان آن را نادیده گرفت. این فلسفه برانگیزاننده ذهن‌های جویا و پرسشگر است و آن‌ها را به سمت خودآگاهی سوق می‌دهد.
تفکر داوری غریب است
بیژن عبدالکریمی، با اشاره به شان بالای دکتر داوری در فلسفه امروز، گفت: علی رغم همه بزرگداشت‌ها، داوری غریب است، کلام او به گوش‌ها نمی‌رسد و بر جان‌ها اثر نمی‌گذارد. دلیلش هم این است که توده‌ها با فلسفه غریبه هستند و قدرت سیاسی که مخاطب داوری است، تفکر ندارد. خود ایشان هم در کتاب گفته‌اند اهالی فکر و اندیشه، غریب هستند و کیست که نداند، داوری حدیث نفس می‌کند. وی افزود: داوری وضعیت توسعه نیافتگی ما را مطرح می‌کند، او بر بی‌تاریخی ما تکیه می کند و خواهان طرح پرسش جهانی ماست، تمام خطوط این کتاب فریاد می‌زند که با این شرایط شانیت توسعه یافتگی را نداریم، داوری به خوبی وضع کنونی را توصیف می‌کند.