در حدی که من می دانم هیچ کشوری در دنیا و در طی تاریخ مثل ایران مواظب نبوده است که کانون علم کجاست و هرجا که هست آن را بیاموزد. در میان مردم جهان تنها ما بودیم که علم یونانی، هندی و چینی را فرا گرفتیم و بر آنها افزودیم. اکنون هم اگر برنامه توسعه تکنیک داشتیم و علم دانشمندان ما از سطح تکنولوژی کشور بالاتر نبود، یعنی اگر دانشمندان ما شرایط لازم برای پژوهش داشتند، اثر وجودی آنان بیش از این آشکار می‌شد، اما وجود این فاصله مانع فعلیت یافتن همه توانایی‌های ما شده است
درست است که در تشریفات روز مهندس روزی است که نام روز مهندسی را دارد اما همه روزها در جهان کنونی روز مهندس است و از زمان گالیله و کوپرنیک چنین شده و چنین بوده است. به عبارت دیگر زمان ما زمان مهندسی است و این ۴۰۰ ـ ۳۰۰ ساله اخیر همه روزش روز مهندسی است. کاش بتوانیم برنامه هماهنگ توسعه تکنیک را هم فراهم کنیم تا از دانش و توانایی دانشمندان و مهندسان بیشتر بهره ببریم و قدر دانشمندانمان هم بیشتر معلوم شود